2014-04-14 CAO 2014 ??

De vele reacties op onze site laten zien dat de tevredenheid van AOb, CNVO en FvOv over het afgesloten CAO-onderhandelingsakkoord volkomen onterecht is. Dit akkoord is in vrijwel alle opzichten een verslechtering van de arbeidsvoorwaarden in het voortgezet onderwijs. Wij kunnen dan ook niet anders dan leraren die (nog) lid zijn van onze grote broers oproepen negatief op dit akkoord te reageren.

De definitieve CAO 2014-2015  is ondertekend op 17 juli 2014.

 

De veranderingen punt voor punt:

 

1. Na vijf jaren nullijn is er nu ruimte voor een minieme loonsverhoging van 1,2%. Dit is zelfs ruimschoots minder dan de inflatie van de afgelopen jaren en in vergelijking met andere sectoren een schijntje. Met verlies van het trekkingsrecht à 1,4% is dat 0,2% salarisverlaging.

 

2. De 20% lesreductie van de startende leraren zou betaald worden uit het Nationaal Onderwijsakkoord, maar op dit moment hebben startende leraren deze reductie ook al. De 10% lesreductie in het tweede jaar van startende leraren is wel nieuw.

 

3. Het tegengaan van kleine banen voor starters is een goed idee, maar makkelijk te omzeilen door de werknemer ‘vrijwillig’ voor akkoord te laten tekenen voor een kleinere baan.

 

4. Terecht wordt gesteld dat er geen behoefte is aan nieuw onderzoek over de werkdruk, maar het genoemde onderzoek over de eerdere onderzoeken is te bespottelijk voor woorden. De werkdruk was al hoog en wordt met deze nieuwe cao steeds hoger.

 

5. Met de invoering van de nieuwe wet op de onderwijstijd zou het nu mogelijk zijn te komen op 23,8 lesuren per week. Dat is op dit moment ook al mogelijk, als leraren er maar genoeg andere taken bij nemen. Om echt een maximum aantal lesuren te kunnen realiseren is een ruimere opslagfactor voor het voor- en nawerk van goede lessen nodig. De bonden gaan bovendien volledig voorbij aan het feit dat veel leraren door de stille bezuinigingen op dit moment al 27/28 lessen per week geven.

 

6. De invoering van een professioneel statuut is weer uitgesteld. Zeggenschap moet wettelijk en stabiel geregeld worden en niet via een immer veranderende cao.

 

7. BAPO en trekkingsrecht gaan op de helling. Nu heeft een leraar van 52 jaar en ouder recht op 170 uur (deels zelf betaald) BAPO-verlof, een leraar van 56 jaar en ouder heeft recht op 340 uur. Daarnaast heeft iedere leraar 24 uur trekkingsrecht. Velen laten dit trekkingsrecht uitbetalen, omdat het als instrument voor werkdrukvermindering niet werkt, onder andere doordat veel scholen gewoon de kaasschaaf over het taakbeleid hebben gehaald. Bij uitbetaling levert trekkingsrecht tenminste nog iets concreets op.

 

8. In de nieuwe situatie krijgen leraren een persoonlijk budget van 50 klokuren voor werkdrukverlaging, behalve de startende docenten. Die hebben al een lesreductie en gaan er nu dus op achteruit.

 

9. De leraar van 57 jaar en ouder mag aan die 50 uur 120 uur toevoegen, maar moet dit voor de helft zelf betalen. Hij kan daarmee op een lestaak komen, die op dit moment nog geldt voor leraren van 52 jaar en ouder. Dit is een flinke verslechtering ten opzichte van de oude situatie. De leraar van 52 tot en met 55 moet minimaal 120 uur méér gaan werken dan op dit moment, de leraar van 56 jaar 290 uur meer dan nu en de leraar van 57 jaar en ouder 170 uur meer dan nu. De leraar van 57 jaar en ouder mag hier wel nog 170 uur aan toevoegen om de huidige ‘grote’ BAPO te evenaren, maar dit moet dan wel volledig door hem zelf worden betaald.

 

10. De overgangsregeling voor leraren die nu al 52 jaar tot en met 56 jaar zijn, lijkt redelijk, maar duurt maar maximaal vijf jaar. De huidige ‘grote’ BAPO gaat er voor hen nooit komen. In de overgangsregeling voor de groep die nu al  56 jaar en ouder is, gaat de eigen bijdrage fors omhoog. Het lijkt alsof jongere leraren baat hebben bij de verandering van de BAPO in een nieuwe regeling, maar daarbij wordt voor het gemak even vergeten dat zij ooit ook oudere leraren worden die bovendien ook nog eens langer door blijven werken. Deze nieuwe CAO is wat dat betreft voor hen dan ook niet bepaald levensfasebewust te noemen.

 

11. Van de 10% deskundigheidsbevordering die veel leraren nu hebben kan nog slechts de helft door leraren zelf worden bepaald, tenzij in het huidige taakbeleid van de school een betere regeling is vastgelegd.

 

12. Het entreerecht dat per 1 augustus 2014 ingaat, blijft voor slechts één jaar gelden, maar voor degenen die voor deze datum zijn gestart met hun eerstegraads-opleiding blijft het recht gehandhaafd tot 31 juli 2017. Daarna is het entreerecht ter ziele en kunnen jonge leraren fluiten naar hun LD. Beloftes worden gebroken, gewekte verwachtingen verbrijzeld en een nieuw soort na-HOS is geboren. Bovendien kunnen werkgevers leraren die in hun ogen niet voldoen aan de FUWA-VO de LD-schaal ook weer afnemen.

 

13. De vermindering van de zomervakantie wordt gecompenseerd in vijf dagen betaald verlof, een situatie die op dit moment al bestaat op veel scholen. Verdere voorwaarden worden hiervoor vooralsnog niet genoemd.

 

Conclusie

Deze CAO is een grote wisseltruc waarbij de leraar weer aan het kortste eind trekt. En ondertussen staat de bestuurders-CAO op +15%.

Wie ook wil dat deze CAO VO geen doorgang vindt, kan deze korte en duidelijke tekst ('Wat AOb, CNVO, FvOv, ABVAKABO FNV niet zeggen over de CAO') downloaden en  ophangen in de personeelskamer of verspreiden via de postvakken van de collega's. Doorsturen via mail, facebook en Twitter kan natuurlijk ook. Volg Leraren in Actie ook via facebook en Twitter voor nog snellere informatie en communicatie over de ontwikkelingen rond de CAO VO.