Lid worden

Wat krijg je voor 90 euro per jaar?

  • Behartiging van de belangen van de leraren in het primair en voortgezet onderwijs
  • Inclusief rechtshulp bij vragen of problemen op uw werk
  • Faciliteiten op de website
  • Maandelijks de LIA-nieuwsbrief
Meld je nu aan

Toespraak Cécile Heesterman bij de staking in Den Haag

Wij werken in het onderwijs. Wij stáken dus niet, tenzij het echt niet anders kan. In het onderwijs staak je niet uit luxe, je staakt uit noodzaak. En die noodzaak is er nu. Die noodzaak is er zelfs al een hele tijd.

Onze minister, de man die over de kwaliteit van ons onderwijs waakt, minister Slob, schreef kort geleden:
“Samen met alle partijen zoeken we naar manieren om het onderwijs te organiseren met minder leraren dan we gewend zijn, zonder in te leveren op kwaliteit.”
Let op, Slob zegt dus NIET dat het kan, met minder leraren dezelfde kwaliteit bieden. Hij weet namelijk ook wel dat de zoektocht die hij voorstelt, de zoektocht naar hoge kwaliteit met minder bevoegde leraren, op niets uit zal lopen.
En ondertussen loopt hij in hoera-stemming knollen voor citroenen te verkopen. Daar moet hij mee stoppen. Hij moet gaan investeren in zijn marktkraam, hij moet gaan investeren in echte citroenen en de knollen knollen gaan noemen. Alleen dan kan ons onderwijs de vruchten afwerpen die wij, docenten, OOP en schooldirecteuren, willen kweken, waar ouders voor hun kinderen op hopen, waar onze leerlingen recht op hebben en die essentieel zijn voor ons aller toekomst.

Slob zegt dus niet dat het kan, met minder leraren goed onderwijs geven, maar investeren in de enige echte oplossing, gewoon voldoende leraren voor de klas .. hij kan het wel, maar hij wil het niet, OF hij wil het wel, maar hij kan het niet. 

Tot zover Slob. Nu de schoolbestuurders. Die maken het zo mogelijk nog net even erger. Die denken het lerarentekort echt op te kunnen lossen zonder het tekort aan leraren op te lossen. Dat is Ti-Ta-Tovenaarwerk! En de toverwoorden zijn: maatwerk en een nieuw bevoegdhedenstelsel.
En hier en daar ook onbevoegden voor de klas, een 4-daagse lesweek, grotere klassen, de cyberjuf en nog zo wat proefballonnen en noodverbanden.
Wie worden hier beter van? Niet onze leerlingen!
Wie worden hier slechter van? Dat zijn onze zwakste leerlingen, (de) leerlingen die van huis uit toch al minder kansen hebben. En daarom staan wij hier, omdat ons onderwijs zonder de nodige investeringen niet kan wat het zou moeten doen: ALLE leerlingen ALLE kansen geven.

Kortom: er.moet.gewoon.structureel.geld.bij. Punt.
Geoormerkt geld, niet eenmalig en vrij te besteden geld. Anders gaat het naar management, marketing en modieuze onderwijsinnovatie.
Het geld móet de klas in. Dáár speelt zich de crisis af. Het geld moet naar werkdrukverlichting, naar bonussen voor leraren op achterstandsscholen, naar carrièreperspectieven voor leraren en OOP,  naar salarissen voor leraren in het VSO, en ja, uiteindelijk moet het geld ook gewoon naar een concurrerend onderwijssalaris. 

Ons onderwijs zit NU in een crisis. De werkdruk is veel te hoog. Er zijn veel te weinig leraren. De leraren die er zijn, kampen veelal met serieuze burn-out klachten. En de kwaliteit van ons onderwijs laat steeds meer te wensen over.
Met minder leraren toch kwaliteit bieden? Dat is niet de kwaliteit die wij willen bieden. 

WIJ willen ALLE leerlingen toponderwijs geven. ALLE leerlingen.
Niet alleen de leerlingen die er toch wel komen, maar OOK, ja juist ook de leerlingen die zonder goed onderwijs gegeven door goede docenten never nooit de kans krijgen om zich ten volle te ontplooien.
Dus dat is wat wij willen, goed onderwijs voor ALLE leerlingen.

 De sectorraden daarentegen willen voor alle leerlingen fancy onderwijs.
Alsof je daarmee leraren trekt.
Alsof je daarmee een probleem oplost.
Alsof je daarmee leerlingen een dienst bewijst.
Alsof dat goed is voor de toekomst van onze samenleving.

Het Lerarentekort is de bloedvergiftiging van ons onderwijs. Als men niet op tijd en op de juiste manier ingrijpt, dan is bloedvergiftiging fataal. Die ziekte, sepsis – dat is heel wat anders dan skepsis – vreet nu al forse happen uit de gezondheid van ons onderwijs. En nogmaals, wie zijn hier de dupe van? Niet de sectorraden, niet de minister, niet het kabinet.
Nee, als het lerarentekort niet NU wordt aangepakt, dan treft dat de zwaksten en via de zwaksten treft het ook de maatschappij. EN het treft ons, leraren. 

Want wie ben je en wat doe je als je leraar bent? Je bent in dienst van je werkgever, maar je werkt voor je leerlingen. Voor je leerlingen ga je door het vuur .. zelfs tot je opbrandt. Dat wij voor onze leerlingen door het vuur gaan, dat weten schoolbesturen. Dat weten ook de sectorraden. En toch gaan ze niet vierkant achter de docent staan. En daar komen ze mee weg. Wij blijven namelijk toch wel werken, want je leerlingen laat je niet in de steek. Maar wij vallen om, ons onderwijs gaat ten onder en onze leerlingen zijn de dupe. 

Er wordt wel eens gezegd dat docenten een roeping hebben.
Hou toch op over roeping.
Heeft Rinda den Besten een roeping? Nee.
Heeft Rosenmöller een roeping? Nee.
Hebben leraren een roeping? Nee.
Maar ónze betrokkenheid is wél uitzonderlijk groot. Wij doen alles voor onze lln. Alleen wordt dat alles-doen ons nu onmogelijk gemaakt. En daarom staan wij hier.

De sectorraden steunen de staking niet. Wij moeten erop vertrouwen dat het onder hun leiding wel goed zal komen. “De VO-raad waakt over U. Slaap zacht.
Als we dat doen, de sectorraden over ons en ons onderwijs laten waken, dan is ons beroep straks alleen nog in onze dromen het prachtige beroep dat het kán zijn. Vandaar onze luide en duidelijke oproep aan het kabinet:
ALS u wilt dat goed onderwijs straks niet alleen nog in het ‘Gedroomde Koninkrijk” bestaat, dan zult u NU structureel moeten investeren .. geoormerkt!

Want onderwijs moet onderwijs zijn, geen verzameling noodgrepen.


Alleen dan kunnen wij ALLE leerlingen ALLE kansen geven.

Cécile Heesterman
docent wiskunde VO