Lid worden

Wat krijg je voor 90 euro per jaar?

  • Behartiging van de belangen van de leraren in het primair en voortgezet onderwijs
  • Inclusief rechtshulp bij vragen of problemen op uw werk
  • Faciliteiten op de website
  • Maandelijks de LIA-nieuwsbrief
Meld je nu aan

2015-04-09 CAO-overleg vastgelopen

09 april 2015

We zijn nog maar nauwelijks bekomen van de schok van de slechte CAO VO 2014–2015, met daarin onder meer het verdwijnen van entreerecht, trekkingsrecht en BAPO, en nu lijkt de VO-raad als pure belangenorganisatie van de onderwijswerkgevers weer op schaamteloze wijze het oplossen van de financiële problemen in volle hevigheid af te willen wentelen op de leraar. Hiermee bewijst de VO raad wederom dat het haar alleen maar gaat om zo goedkoop mogelijk onderwijs en niet om de kwaliteit van datzelfde onderwijs.


Woensdag 8 april 2015 maakte de AOb bekend het cao-overleg te hebben verlaten. Vlak daarna deed CNVO hetzelfde. De AOb meldt dat het overleg is gestrand op het salaris. De VO-raad biedt namelijk een belachelijke en minachtende loonsverhoging van 0,2%. Daarnaast wil de VO-raad de verlaging van de pensioenpremie niet doorvertalen naar de werknemers, iets wat eerder wel afgesproken was. Zo verdwijnt deze verlaging van de pensioenpremie volledig in de zakken van de onderwijswerkgevers. Dat is onacceptabel, maar wat ons misschien nog meer angst inboezemt is de mogelijke bereidheid van de onderhandelende bonden een zoveelste aderlating op rechtspositioneel gebied mogelijk te maken om een minimale loonsverhoging te kunnen realiseren. De VO-raad wil namelijk de regeling dat twee derde van het personeel voor moet stemmen bij voorstellen tot wijziging van het taakbeleid naar de prullenbak verwijzen en ook nog eens de automatische periodiek afschaffen.

Het is een grof schandaal dat de VO-raad met een dergelijk bod en dergelijke eisen durft te komen. Eindelijk is er weer ruimte om jaren nullijn te doorbreken en dan komen ze hiermee. Deze regelrechte belediging van al het personeel op scholen is echter wel het gevolg van een jarenlange slappe houding van de bonden bij de onderhandelingen. Zo bezien is het nog begrijpelijk ook dat de VO-raad zo hoog inzet: bij de vorige cao-onderhandelingen werd namelijk bijna alles binnengehaald dat gunstig was voor de werkgevers, maar ongunstig voor leraren.

Dat de VO-raad de eigen agenda aan het realiseren is, is dus niet zo vreemd, merkwaardig is het wel dat de bonden hieraan ruimhartig hebben meegewerkt. Met belangenbehartigers als AOb, CNVO en FvOv heb je als leraar eigenlijk geen vijanden meer nodig. Het lijkt er nu dan even op dat de traditionele bonden bij deze onderhandelingen wel een rechte rug tonen, maar LIA vreest dat als er straks een procentje bijkomt, de bonden snel zullen tekenen bij het kruisje en daarbij alle andere verslechteringen voor lief zullen nemen, in de verwachting dat leraren daar niet meteen de ernst van zullen inzien. We zeggen daarbij bewust 'alle andere verslechteringen', want zelfs een loonsverhoging van bijvoorbeeld 2,0% kunnen we niet serieus nemen, laat staan een loonsverhoging van 0,2%!

De impasse in de onderhandelingen is te wijten aan het feit dat de bonden zich weer eens in de verdediging hebben laten drukken. Zij hadden juist zelf met hoge eisen aan tafel moeten verschijnen. Een looneis van 6% bijvoorbeeld, maximaal 20 lessen per week per leraar, meer tijd voor voor- en nawerk, kleinere klassen, het is maar een greep. In plaats van afschaffing van de automatische periodiek juist eisen dat leraren minimaal een LC/LD-salaris krijgen, dat werk.

In plaats van bepalingen in de cao die leraren een sterke positie geven schrappen, juist bepalingen voorstellen die de autonomie van leraren vergroten. Eisen dat cao-zaken niet meer moeten worden uitonderhandeld door medezeggenschapsraden, omdat een (P)MR een te gemakkelijke prooi is voor onderwijswerkgevers en leraren weliswaar expert zijn in hun vak, maar geen professionele onderhandelaars op rechtspositioneel gebied. Eisen dat de salarissen niet meer uit de lumpsum worden betaald, de macht van de werkgevers kleiner maken en de overheid weer dwingen verantwoordelijkheid te nemen voor het onderwijsbeleid. De aanval is de beste verdediging.

En wat als de VO-raad dan boos de onderhandelingstafel zou verlaten? Dan zou nu het moment aangebroken zijn om groots actie te gaan voeren en eindelijk eens echt voor de achterban op te komen. Die stakingskassen mogen namelijk best eens gebruikt worden voor datgene waar ze voor bedoeld zijn.

Wat is de positie van LIA nu in dit geheel? De traditionele bonden accepteren LIA nog steeds niet aan de cao-onderhandelingstafel en hun argumenten daarvoor zijn nog steeds onveranderd. Ze vinden LIA niet representatief genoeg en zijn van mening de belangenbehartiging prima zelf af te kunnen. Om het eerste argument definitief te kunnen weerleggen zal LIA dus nog meer moeten groeien, tegen het tweede argument geven de traditionele bonden al jarenlang zelf het onomstotelijke bewijs: ze zijn gewoon niet tegen de VO-raad opgewassen.