2015-04-09 CAO-overleg vastgelopen
09 april 2015
We zijn nog maar nauwelijks bekomen van de schok van de slechte CAO VO 2014–2015, met daarin onder meer het verdwijnen van entreerecht, trekkingsrecht en BAPO, en nu lijkt de VO-raad als pure belangenorganisatie van de onderwijswerkgevers weer op schaamteloze wijze het oplossen van de financiële problemen in volle hevigheid af te willen wentelen op de leraar. Hiermee bewijst de VO raad wederom dat het haar alleen maar gaat om zo goedkoop mogelijk onderwijs en niet om de kwaliteit van datzelfde onderwijs.
Het is een grof schandaal dat de VO-raad met een dergelijk bod en
dergelijke eisen durft te komen. Eindelijk is er weer ruimte om jaren nullijn te
doorbreken en dan komen ze hiermee. Deze regelrechte belediging van al het
personeel op scholen is echter wel het gevolg van een jarenlange slappe houding
van de bonden bij de onderhandelingen. Zo bezien is het nog begrijpelijk ook dat
de VO-raad zo hoog inzet: bij de vorige cao-onderhandelingen werd namelijk bijna
alles binnengehaald dat gunstig was voor de werkgevers, maar ongunstig voor
leraren.
Dat de VO-raad de eigen agenda aan het realiseren is, is dus niet zo vreemd, merkwaardig is het wel dat de bonden hieraan ruimhartig hebben meegewerkt. Met belangenbehartigers als AOb, CNVO en FvOv heb je als leraar eigenlijk geen vijanden meer nodig. Het lijkt er nu dan even op dat de traditionele bonden bij deze onderhandelingen wel een rechte rug tonen, maar LIA vreest dat als er straks een procentje bijkomt, de bonden snel zullen tekenen bij het kruisje en daarbij alle andere verslechteringen voor lief zullen nemen, in de verwachting dat leraren daar niet meteen de ernst van zullen inzien. We zeggen daarbij bewust 'alle andere verslechteringen', want zelfs een loonsverhoging van bijvoorbeeld 2,0% kunnen we niet serieus nemen, laat staan een loonsverhoging van 0,2%!
De impasse in de onderhandelingen is te wijten aan het feit dat de bonden zich weer eens in de verdediging hebben laten drukken. Zij hadden juist zelf met hoge eisen aan tafel moeten verschijnen. Een looneis van 6% bijvoorbeeld, maximaal 20 lessen per week per leraar, meer tijd voor voor- en nawerk, kleinere klassen, het is maar een greep. In plaats van afschaffing van de automatische periodiek juist eisen dat leraren minimaal een LC/LD-salaris krijgen, dat werk.
Dat de VO-raad de eigen agenda aan het realiseren is, is dus niet zo vreemd, merkwaardig is het wel dat de bonden hieraan ruimhartig hebben meegewerkt. Met belangenbehartigers als AOb, CNVO en FvOv heb je als leraar eigenlijk geen vijanden meer nodig. Het lijkt er nu dan even op dat de traditionele bonden bij deze onderhandelingen wel een rechte rug tonen, maar LIA vreest dat als er straks een procentje bijkomt, de bonden snel zullen tekenen bij het kruisje en daarbij alle andere verslechteringen voor lief zullen nemen, in de verwachting dat leraren daar niet meteen de ernst van zullen inzien. We zeggen daarbij bewust 'alle andere verslechteringen', want zelfs een loonsverhoging van bijvoorbeeld 2,0% kunnen we niet serieus nemen, laat staan een loonsverhoging van 0,2%!
De impasse in de onderhandelingen is te wijten aan het feit dat de bonden zich weer eens in de verdediging hebben laten drukken. Zij hadden juist zelf met hoge eisen aan tafel moeten verschijnen. Een looneis van 6% bijvoorbeeld, maximaal 20 lessen per week per leraar, meer tijd voor voor- en nawerk, kleinere klassen, het is maar een greep. In plaats van afschaffing van de automatische periodiek juist eisen dat leraren minimaal een LC/LD-salaris krijgen, dat werk.
In plaats van bepalingen in de cao die leraren een sterke positie geven
schrappen, juist bepalingen voorstellen die de autonomie van leraren vergroten.
Eisen dat cao-zaken niet meer moeten worden uitonderhandeld door
medezeggenschapsraden, omdat een (P)MR een te gemakkelijke prooi is voor
onderwijswerkgevers en leraren weliswaar expert zijn in hun vak, maar geen
professionele onderhandelaars op rechtspositioneel gebied. Eisen dat de
salarissen niet meer uit de lumpsum worden betaald, de macht van de werkgevers
kleiner maken en de overheid weer dwingen verantwoordelijkheid te nemen voor het
onderwijsbeleid. De aanval is de beste verdediging.
En wat als de VO-raad dan boos de onderhandelingstafel zou verlaten? Dan
zou nu het moment aangebroken zijn om groots actie te gaan voeren en eindelijk
eens echt voor de achterban op te komen. Die stakingskassen mogen namelijk best
eens gebruikt worden voor datgene waar ze voor bedoeld zijn.
Wat is de positie van LIA nu in dit geheel? De traditionele bonden accepteren LIA nog steeds niet aan de cao-onderhandelingstafel en hun argumenten daarvoor zijn nog steeds onveranderd. Ze vinden LIA niet representatief genoeg en zijn van mening de belangenbehartiging prima zelf af te kunnen. Om het eerste argument definitief te kunnen weerleggen zal LIA dus nog meer moeten groeien, tegen het tweede argument geven de traditionele bonden al jarenlang zelf het onomstotelijke bewijs: ze zijn gewoon niet tegen de VO-raad opgewassen.
Wat is de positie van LIA nu in dit geheel? De traditionele bonden accepteren LIA nog steeds niet aan de cao-onderhandelingstafel en hun argumenten daarvoor zijn nog steeds onveranderd. Ze vinden LIA niet representatief genoeg en zijn van mening de belangenbehartiging prima zelf af te kunnen. Om het eerste argument definitief te kunnen weerleggen zal LIA dus nog meer moeten groeien, tegen het tweede argument geven de traditionele bonden al jarenlang zelf het onomstotelijke bewijs: ze zijn gewoon niet tegen de VO-raad opgewassen.