Ontpopt de VO-raad zich tot belangenbehartiger van de leraar?

26 APRIL 2018

De impasse in de onderhandelingen over een nieuwe cao voor het voortgezet onderwijs duurt voort. De onderhandelende onderwijsbonden houden hun rug tot nu toe recht. Zij voelen er niets voor om op de herhaalde oproep van de VO-raad om weer te gaan praten in te gaan, nu de VO-raad de eisen van de bonden van de hand blijft wijzen. De VO-raad ‘dreigt’ nu de beschikbare loonruimte eenzijdig in de vorm van een loonsverhoging aan de werknemers uit te gaan betalen. De vraag die LIA daarbij stelt is of we nu blij moeten zijn dat de VO-raad, onder leiding van voormalig vakbondsman Paul Rosenm?ller, aspiraties krijgt het op te gaan nemen voor de leraar.

20 februari hebben de onderwijsbonden het overleg over een nieuwe cao afgebroken, omdat zij onvoldoende ruimte zagen om hun eisen van 3,5% loonsverhoging en een individueel afdwingbaar recht van een lessenreductie van 25 naar 20 te realiseren. Sindsdien ligt het overleg stil en is er geen uitzicht op nieuwe afspraken over loon en werkdruk voor de medewerkers in de sector.

De VO-raad wenst niet op die eisen in te gaan en beoordeelt deze als te duur en niet realistisch. Als afleidingsmanoeuvre leggen zij de schuld voor deze impasse bij de bonden. De VO-raad lijkt zich zelfs op te werpen als belangenbehartiger van de werknemers in de onderwijssector. Het is, aldus de VO-raad, ‘hoog tijd voor een loonsverhoging’.
Dankzij de volgens de VO-raad ‘laakbare opstelling’  van de bonden moeten de werknemers veel te lang wachten op een loonsverhoging waar de middelen kennelijk voor aanwezig zijn. Lukt het niet om voor 1 mei afspraken te maken met die ‘onredelijke’ bonden, dan neemt de VO-raad ‘het recht’  in eigen hand en gaat over tot de aanbeveling aan de onderwijswerkgevers om in juni een structurele loonsverhoging toe te kennen van maar liefst 2,35 % !

Fantastisch nieuws, of toch niet?
Is het werkelijk de schuld van de bonden dat werknemers te lang moeten wachten op een goede cao? LIA meent van niet. En daar hebben we heel goede redenen voor.
De VO-raad gaat namelijk helemaal voorbij aan haar eigen onwilligheid de werkdruk echt aan te willen pakken. Werknemers mogen niet langer ziek worden van hun werk, zo meent LIA. De werkdruk is in de afgelopen 20 jaar van lumpsum-bekostiging naar ziekmakende hoogte gestegen. De werkgevers slagen er niet in hun verantwoordelijkheid en zorgplicht jegens hun werknemers waar te maken. Meer beleidsvrijheid voor werkgevers heeft leraren tot nu toe louter verslechteringen opgeleverd. Het is nu tijd voor een ommekeer. Daarom roept LIA de leraren op de onderhandelende bonden te steunen, nu zij bereid zijn om tenminste één aloud standpunt van LIA te onderschrijven, namelijk het opnemen van het individueel afdwingbaar recht van een lessenreductie van 25 naar 20 in de cao voor het voortgezet onderwijs.

We moeten ons geen knollen voor citroenen laten verkopen door genoegen te nemen met de door de VO-raad voorgestelde fooi van 2,35 % loonsverhoging. Dat doet namelijk geen enkel recht aan de zaken die het onderwijs nu echt nodig heeft. LIA kan niet tot een andere conclusie komen dan dat de VO-raad geen echte plannen wenst te realiseren om de werkdruk daadwerkelijk omlaag te brengen, het lerarentekort aan te pakken en het beroep van leraar weer aantrekkelijk te maken. Het ontbreekt de verenigde onderwijswerkgevers aan echte daden om de problemen in het onderwijs op te lossen. Men gaat liever verder op de voor de VO-raad sinds jaar en dag ingeslagen succesvolle weg om de schoolbegrotingen sluitend te maken over de ruggen van het onderwijspersoneel en ons nu af te schepen met een fopspeen.