Lid worden

Wat krijg je voor 90 euro per jaar?

  • Behartiging van de belangen van de leraren in het primair en voortgezet onderwijs
  • Inclusief rechtshulp bij vragen of problemen op uw werk
  • Faciliteiten op de website
  • Maandelijks de LIA-nieuwsbrief
Meld je nu aan

2016-03-31 Proefballonnetje voorbereidingstijd

De belangenbehartiger van de schoolbesturen in Nederland heeft een plan van aanpak gemaakt om de problemen in het voortgezet onderwijs aan te pakken en presenteert zich daarbij als de grote beschermheer van leraren. ‘De leraar moet dezelfde waardering krijgen als de dokter’, roept voorzitter Rosenmöller van  de VO-raad, vandaag, donderdag 31 maart 2016, in de Volkskrant. Daarnaast betoogt de man van de 21st-century-skills (‘het mobieltje de klas in!’) op de voorpagina van diezelfde krant dat de werkdruk van leraren minder moet worden en het vak van leraar interessanter. Je moet maar durven.

 

Het voortgezet onderwijs zit na jaren nullijn, overvolle klassen en een steeds hoger wordende werkdruk nu al bijna een jaar zonder cao, omdat diezelfde VO-raad eenzijdig de oude cao heeft opgezegd. De VO-raad heeft dat, naar eigen zeggen, gedaan om de oude cao te moderniseren, een eufemisme voor het verslechteren van de primaire en secundaire arbeidsvoorwaarden van leraren, en steeds meer van deze zaken te delegeren naar het overleg tussen schoolbestuur en medezeggenschapsraad.

 

Met dat moderniseren is overigens al een aardig begin gemaakt. Leraren die zo’n 25 jaar voor de klas stonden kregen voorheen, deels tegen eigen betaling, een lesreductie van drie lessen per week, oplopend naar 5 à 6 in de laatse fase voor de klas. Door die regeling kon een leraar in de herfst van zijn loopbaan eindelijk tippen aan het aantal lessen dat leraren in Europa per week gemiddeld geven.

 

Dankzij de VO-raad is deze regeling inmiddels afgeschaft in de cao. De VO-raad schaarde zich daarbij in het kamp van VVD-roeptoeter Elias, die al jaren fulmineerde dat het afgelopen moest zijn met die op kosten van de belastingbetaler langs de waterkant naar hun dobber starende leraren. In gesprek met Leraren in Actie, in juli 2013, kon Rosenmöller geen enkele waardering uit zijn mond krijgen voor welk standpunt van deze jonge lerarenvakbond dan ook, óók niet voor een vermindering van de lessentaak.

 

Voor verkleining van de klassen moesten leraren ook niet bij de VO-raad zijn. Een burgerinitiatief van Leraren in Actie kreeg in het voorjaar van 2014 geen enkele steun van de VO-raad. En wat heeft deze ten onrechte ‘sectororganisatie’ genoemde besturenclub gedaan voor het ‘aantrekkelijker maken van het beroep’? Een betere betaling voor leraren via het zogenaamde entreerecht, die net de cao had gehaald, is er door de VO-raad na een jaar alweer uitgegoocheld, Te duur, te  lastig voor schooldirecties, te, ja, te wat eigenlijk?

 

En nu is daar dan het actieplan van de VO-raad, wel zeven punten rijk, met prachtige teksten over ontwikkeltijd, lerarenteams, zeggenschap, loopbaanontwikkeling, personeelsbeleid, professionalisering, doorlopende leerlijnen, lerarenregister, opleidingsverbetering, beroepskwaliteit en ga zo maar door. Het lijkt haast te mooi om waar te zijn, er komt zelfs ‘geld bij’!

 

Hier zit weer een flinke adder onder het gras. Rosenmöller vindt immers dat het geld niet naar ‘de cao’ moet gaan, maar via de zogeheten lumpsum naar de scholen. Leraren krijgen ook niet via een regeling in de cao minder lessen, maar dat moet op de scholen zelf ‘geregeld’ worden. In de cao moet het aantal klokuren les voor een leraar gewoon hetzelfde blijven, omdat er ‘verschillen zijn in de behoeften van leraren’.

 

We gaan de scholen dus geld erbij geven en laten het weer aan die scholen zelf over hoe het geld voor de onderwijsontwikkeling wordt ingezet. Een beproefde methode tot geldverspilling. Menig manager zal uren krijgen voor ‘onderwijsontwikkeling’, lerarenteams mogen ‘meepraten’ en de werkdruk van leraren blijft immens of wordt zelfs nog groter. Autonomie, dank je de koekoek.

 

Immers, dat geld komt weer op de grote hoop van de lumpsum terecht, scholen zullen het door het grote vla-flip-mengsel spatelen totdat je het niet meer ziet, maar het mengsel wel lekker luchtig is geworden. Leraren zullen via het beruchte ‘taakbeleid’ gewoon hun lessen draaien en in de resterende uren die ze voor andere taken (‘taakbeleid’) hebben, zal ‘ruimte’ gemaakt worden voor de onderwijsontwikkeling.

 

Dit alles, zoals Rosenmöller het graag ziet, ‘door schoolbesturen en schoolleidingen in samenspraak met lerarenteams’. In de praktijk zal het er gewoon op neer komen dat de eersten hun grip op de laatsten weer meer verstevigen. Jonge leraren die van hun leidinggevenden voor hun aanstelling afhankelijk zijn of oudere leraren die van hun leidinggevenden afhankelijk zijn voor hun periodiek of functie-aanstelling, zullen niet snel moeilijk doen.

 

Het is toch zo simpel. Als je vindt dat leraren meer tijd moeten krijgen om betere lessen voor te bereiden, moet je ze daar gewoon in faciliteren via de opslagtijd voor een les. Regel in de cao dat een leraar maximaal 20 lessen van 50 minuten per week geeft en geef de leraar per les 50 minuten voor de voorbereiding, correctie en afhandeling van de andere (vaak administratieve) lesgerelateerde zaken.

 

Kennelijk is het wantrouwen bij de Rosenmöllers van deze wereld in de beroepsethiek, de kwaliteit en het zelfsturend vermogen van leraren zo groot, dat ze dat niet aandurven. We hebben het dan over diezelfde leraren die, in Rosenmöllers woorden, ‘dezelfde waardering moeten krijgen als de dokter’. Ik moet de eerste dokter nog tegenkomen die de woorden van een ex-politicus met nul komma nul ervaring, relevante opleiding of praktijkervaring in de medische wereld serieus neemt.

 

In het onderwijs gaan die dingen anders. Geen wonder dat een substantieel deel van de lessen nog steeds onbevoegd wordt gegeven, geen wonder dat een substantieel deel van de jonge leraren in no time weer de biezen pakt. Verlos het onderwijs van de Rosenmöllers.

 

Peter Althuizen

Voorzitter Leraren in Actie